Wanneer is iemand de moeite waard?

Iedereen kent de vroegere sociale werkvoorziening nog wel, een bedrijf waar mensen met een beperking aan de slag gingen omdat er in het bedrijfsleven geen mogelijkheden waren. Bij IBN hebben we hier jarenlang met veel succes onze eigen draai aan gegeven: we plaatsten onze medewerkers zo hoog mogelijk op de re-integratieladder. Met de invoering van de Participatiewet is de focus echter verschoven naar een meer inclusieve samenleving, waarin ons een hele andere rol wordt toebedeeld.

Waar voorheen mensen bij ons in dienst bleven, is het nu de bedoeling dat medewerkers uitstromen naar een reguliere baan. Wij zijn niet meer alleen begeleiders, opleiders en coaches, maar vervullen een stimulerende rol richting uitstroom. Zo’n brugfunctie kunnen wij echter alleen goed vervullen als we met het bedrijfsleven ook werkelijk een brug kunnen slaan. Want medewerkers aan een reguliere baan helpen, kunnen wij niet alleen, daar hebben wij werkgevers voor nodig.

Loyale medewerkers
Past dit alleen bij werkgevers met een groot sociaal hart? Ik ben van mening van niet. Want als je investeert in mensen die een steuntje in de rug nodig hebben, ontpoppen ze zich tot de meest loyale medewerkers die je je maar kunt wensen. En dat is toch prettig in een tijd waarin een krapte op de arbeidsmarkt ontstaat.

Steeds meer toegevoegde waarde
Wat mij heel boeiend lijkt is als we er samen voor kunnen zorgen dat medewerkers zich alsmaar verder ontwikkelen, zodat ze steeds meer toegevoegde waarde bieden en kunnen doorgroeien naar een andere functie. Door het aantrekkelijke toekomstperspectief, een verbetering van de economische situatie, worden ze vanzelf geprikkeld en kunnen we inzetten op een grotere zelfstandigheid. Wat betekent dat er weer werkplekken vrijkomen voor mensen die het zonder hulp (nog even) niet redden.

Ontwikkeling centraal
In de gesprekken met werkgevers gaat het natuurlijk ook altijd om het prijskaartje: wat is iemand waard. Die waarde verandert als een medewerker steeds verder doorgroeit. Dat ontwikkelpotentieel stellen we in onze nieuwe rol centraal. Het vraagt van ons en van de werkgever een hele andere benadering, die past bij de ontwikkeltaak die IBN nu heeft. De vraag is dus steeds: kunnen wij de waarde van de medewerker zo ontwikkelen dat hij of zij in staat is zelfstandig te opereren op de arbeidsmarkt. Hierbij gaat het om een samenspel van coach en medewerker, dat wordt aangemoedigd door een positieve houding van de werkgever, die bereid is de lat steeds hoger te leggen. En dat hoeft niet alleen om bedrijfseconomische redenen te zijn.

Help ons!
Mensen binnen je organisatie laten doorontwikkelen, de toegevoegde waarde vergroten, geeft een extra dimensie. Daag medewerkers maar uit! Daar word je ook als bedrijf beter van, onder andere doordat je ervaren medewerkers binnenboord blijven, wat weer ten goede komt aan je klanttevredenheid. Noem het maatschappelijk verantwoord ondernemen plus: de medewerkers zijn het de moeite meer dan waard!


Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door op ‘reactie plaatsen’ te klikken geeft u toestemming voor het plaatsen van uw reactie bij het blog met uw naam. Uw e-mailadres wordt in het cms (WordPress) bewaard zodat IBN eventueel contact me u zou kunnen opnemen. Wilt u meer weten over wat we met uw gegevens doen? Lees dan onze privacyverklaring.