De coronacrisis raakt onze samenleving in de kern, gezondheid is immers ons grootste goed. Deze crisis gaat echter ook over hoe we met elkaar omgaan. Wat je nu ziet is dat mensen elkaar allemaal willen helpen en dat velen die saamhorigheid als fijn en positief ervaren. Hopelijk kunnen we hier iets van behouden, ook als het virus is beteugeld. Als ik dat vertaal naar onze missie, zou het mooi zijn als mensen die extra steun nodig hebben op de arbeidsmarkt meer kansen krijgen om gewoon mee te doen.
Werkgeluk maakt regio aantoonbaar gelukkiger!
‘Iedereen doet mee’ is het nieuwe normaal, schreef ik in februari op deze plek. In april kwam ik hierop terug, omdat het vanuit historisch oogpunt eigenlijk ‘opnieuw normaal’ is. Hoe dan ook, het gaat erom mensen die een extra steuntje in de rug nodig hebben, kansen te bieden. Bij IBN stellen we ons echter niet tevreden met het zorgen voor werk voor iedereen. Wij vinden dat werk ook moet bijdragen aan geluk.
De geschiedenis herhaalt zich: iedereen doet mee!
Begin februari schreef ik een blog met als titel ‘Iedereen doet mee’ is het nieuwe normaal! Tijdens de voorbereiding van een bijeenkomst voor AANtWERK – hét mvo-platform van IBN, Weener XL en WSD – realiseerde ik me echter dat het eigenlijk ‘opnieuw’ normaal is. Hoezo dan? Daarvoor neem ik je mee terug in de tijd.
‘Iedereen doet mee’ is het nieuwe normaal!
In mijn omgeving zie ik steeds meer werkgevers die de meerwaarde ontdekken van het werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze kozen voor deze medewerkers vanuit hun sociale hart, om ze een nieuwe kans te bieden. Uit hun reacties merk ik echter dat ze gaandeweg inzien dat juist deze medewerkers heel gedreven, enthousiast en betrokken zijn. En dat is niet zo vreemd, want door die nieuwe kans doen ze weer mee en hebben ze een ander leven gekregen.
Ik droom…
… van een wereld waarin er werk is voor iedereen. Ook voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ik droom van een wereld waarin ‘het nieuwe normaal’ is dat iedereen meedoet. Een wereld waarin er carrières zijn voor iedereen, een wereld waarin mensen worden aangesproken op hun kwaliteiten. Ik droom van een wereld waarin beperkingen geen belemmering vormen om mee te doen.
Samen een vuist maken tegen loondispensatie
Werk moet lonen, dat is altijd het uitgangspunt geweest bij IBN. Een heel reëel uitgangspunt, als je het mij vraagt. Als ik echter het nieuwe regeerakkoord onder de loep neem, gaat die vlieger voor onze toekomstige Participatiewet medewerkers niet op. Door het instrument ‘loondispensatie’ wordt hun salaris namelijk minder dan het minimumloon. Hoezo heeft het regeerakkoord de titel ‘Vertrouwen in de toekomst’ gekregen?
Wil je ook een ijsje?
Een baan binnen de reguliere arbeidsmarkt is niet voor iedereen weggelegd. Ruim 1,7 miljoen mensen vallen erbuiten en doen een beroep op een uitkering. Ook al lukt het de komende jaren de 125.000 banen te creëren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, zoals de Participatiewet voorstaat, dan nog is dat lang niet voldoende. Ik geloof sterk in een tussenvorm, ook wel de parallelle arbeidsmarkt genoemd, waar mensen werken die (nog) niet in een regulier bedrijf aan de slag kunnen.
‘Ik werk dus ik ben’
Dit is de titel van een artikel in New Scientist, waarin verschillende onderzoeken worden aangehaald die de impact van werken op het welbevinden van mensen belichten. In het artikel komen met name de impact van de ‘zachte’ factoren van werken aan de orde.
Verspilde talenten
Als algemeen directeur van IBN bevind ik me in een bevoorrechte positie; bijna dagelijks mag ik ervaren hoe zeer het door medewerkers wordt gewaardeerd dat ze mee mogen doen. En hoe ze persoonlijk groeien doordat ze van betekenis kunnen zijn. Helaas is meedoen nog lang niet voor iedereen weggelegd.
Gaat het nou om de regeltjes, of om de mensen?
De zomer gaat alweer over in de herfst, de vakantieperiode is achter de rug; altijd een mooi moment om even terug te blikken. We zijn inmiddels bijna twee jaar bezig met de uitvoering van de Participatiewet en het is meer ondanks dan dankzij deze nieuwe wet dat we in de eerste helft van het jaar de 150ste medewerker onder de Participatiewet in dienst hebben genomen.
Van een dubbeltje een kwartje maken
Verbindend is een van de kernwaarden van ons bedrijf, naast volwaardig en ondernemend. Mijn voorgangers hebben lading gegeven aan deze laatste twee kernwaarden, ik wil me graag focussen op verbinden. Ik geloof in synergie, in het effect van de samenwerking dat groter is dan wat de afzonderlijke partijen anders zelf bereikt zouden hebben.
Het gen ondernemend
Dat onze kernwaarde volwaardig zo diep in onze genen zit, vindt zijn oorsprong in de begin jaren 70. De directeur die het stokje overnam, Peter van der Steen, bouwde verder op dit fundament. Opgegroeid in een ondernemersgezin in Hoorn, ontwikkelde hij het gen ondernemend ook in ons DNA. Hij stelde de wensen van de klant voorop om tot goede resultaten te komen.
Hoezo diep in onze genen?
Je hoort het organisaties heel gemakkelijk beweren: het zit in ons DNA. Wij zeggen het ook, onder andere over onze drie kernwaarden ondernemend, verbindend en volwaardig. Maar hoe komen deze kernwaarden zo diep in onze genen? Het is interessant daar eens verder op in te gaan, te beginnen met de laatste, volwaardig.
Dé mens bestaat niet
In onze organisatie draait het in de kern om mensen. Mensen met hun specifieke talenten. Voor een goede bedrijfsvoering is het daarom van belang hier veel aandacht aan te besteden. Door de elkaar snel opvolgende ontwikkelingen en veranderende wetgeving heeft het echter even gedreigd dat we het kind met het badwater zouden weggooien.
AANtWERK jij!
Ja jij! Of zijn er al zoveel mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk in je organisatie dat er echt geen mogelijkheden meer zijn? Dan heb ik niks gezegd en kun je achterover leunen. Voor alle anderen zou dit weleens een heel interessant verhaal kunnen zijn. Een verhaal over het bundelen van krachten, mensen met elkaar verbinden en nieuwe kansen creëren.
Hoe groot is die afstand eigenlijk nog?
IBN is een officiële Social Enterprise: wij leveren producten en diensten en hebben een verdienmodel. Geld verdienen is echter niet ons hoofddoel maar een middel om maatschappelijke impact te creëren, namelijk mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt integreren in de samenleving door middel van werk. We vragen ons echter steeds vaker af hoe groot die afstand eigenlijk nog is…
Wijs met je ogen dicht het noorden aan…
Vraag een groepje mensen met ogen dicht het noorden aan te wijzen, en ze wijzen allemaal een andere kant op. Gaan ze daarna op pad, dan komt driekwart niet uit in het noorden. Een metafoor voor veel organisaties waar medewerkers hun stinkende best doen, maar allemaal een andere kant opgaan. Dat kan echter ook anders.
MVO is geen kunstje
Ploegmakers Cultuurtechniek is onderdeel van IBN Facilitair, met zo’n 35 medewerkers een klein bedrijf vergeleken met de andere bedrijven van IBN. Toch hebben zij maatschappelijk verantwoord ondernemen het best structureel geborgd in de organisatie, met als bewijs het certificaat MVO Prestatieladder Niveau-3. MVO is dus niet alleen weggelegd voor de grotere bedrijven: iedereen kan het!
Welk geloof hang jij aan?
In deze tijd een bedrijfspand kopen? IBN wel! We hebben vertrouwen in de toekomst en zijn overtuigd van de kracht van onze organisatie. Met een nieuw pand in Oss kunnen we onze dienstverlening verbreden en een groter oplossend vermogen bieden voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Innoveren en groeien, wij geloven erin! Jij ook?
Sociaal bewogen ondernemers: ik vind ze geweldig!
Je ziet ze steeds meer: ondernemers die ook een sterke maatschappelijke verantwoordelijkheid voelen. Als officiële Social Enterprise klikken we meestal goed met ze. Zo ook met Rob van Hulten, die nu met zijn fietsenspeciaalzaak op een toplocatie is gevestigd in Boxmeer. Dit heeft hij kunnen realiseren door creatief te denken en samen te werken.