Binnen IBN hebben we relatief veel oudere medewerkers, vooral in de openbare ruimte. Organisaties verwachten tegenwoordig dat je, ongeacht je leeftijd, interessant blijft voor het bedrijf, ook IBN. Daarvoor moeten medewerkers echter wel met zichzelf aan de slag. Want de tijd dat je zeker was van een dienstverband van 40 jaar, waarna je op je gemakje met pensioen kon gaan, is voorbij.
Natuurlijk, oudere medewerkers hebben veel voordelen te bieden. Ze hebben een schat aan kennis en ervaring, zijn stabiel en hebben vaak een goede werk-privébalans. De ontwikkelingen in de wereld, en dus ook in het bedrijfsleven, gaan echter sneller dan ooit. Dit betekent voor de oudere medewerkers dat ze steeds beter hun best moeten doen om bij te blijven, anders vallen ze buiten de boot.
Volgens mij zou het goed zijn als oudere medewerkers reëel nadenken over hun eigen toekomst; hoe kan ik van waarde blijven voor het bedrijf. Als ik naar mezelf kijk, dik in de veertig, dan wil ik op m’n zestigste misschien helemaal niet meer zo’n turbulente baan. Ik geniet nu van de hectiek, maar ik kan me voorstellen dat ik mijn kennis en ervaring op een andere manier wil inzetten als ik ouder ben.
Het leven heeft verschillende fases. Het lijkt mij beter voor jezelf en voor je omgeving als je op een werkplek zit die past bij je levensfase. Misschien is bijvoorbeeld dat koophuis wel veel te groot als je ouder bent, en wil je liever kleiner gaan wonen. Dan kun je jezelf ook een lager inkomen permitteren, wat weer de mogelijkheid biedt te kiezen voor een baan die beter bij je levensfase past, ook als deze wat minder inkomsten genereert. Minder hoeft niet altijd slechter te zijn. Voor mij is het veel belangrijker dat ik zelf de regie in handen houd, ook over mijn werkzame leven.
Je ziet mensen die het niet meer trekken op latere leeftijd. Die verantwoordelijkheid kun je echter niet alleen bij de werkgever neerleggen. Tegen hen die hiermee worstelen zeg ik: zet je trots aan de kant, sta erboven, en kies voor meer geluk in je werk. Accepteer dat andere werkzaamheden misschien in een lagere loonschaal vallen. Een carrièrepad hoeft niet altijd alleen maar omhoog te lopen.
Stel jezelf de vraag: wat is belangrijker, aanzien of plezier in mijn werk? Ben je er nog niet helemaal uit? Bel (0413 334455) of mail me dan gerust, misschien steek je wat op van mijn visie ‘minder is meer’.
Als ik dit artikel lees, dan denk dat hier geredeneerd wordt vanuit de positie van de schrijver. Op zich niet raar, bijna iedereen redeneert vanuit zijn eigen situatie. Ik heb hier toch mijn bedenkingen bij (ja ik redeneer ook vanuit mijn eigen positie) De oudere Wsw-medewerker heeft als die geluk heeft zich in de loop der jaren een beetje boven het minimumloon kunnen uitwerken, maar het gros kan het zich zeker niet permitteren om in salaris terug te gaan. Niet iedereen heeft een eigen huis dat hij/zij kan verkopen, om zodoende met een lager salaris rond te komen (mocht die dit al willen).
Het is goed dat je medewerkers aan het denken wil zetten, maar ik denk dat zij vaak geen keuze hebben en daardoor op hun tenen moeten lopen met alle veranderingen binnen hun functie. Daar komt nog bij dat niemand graag toegeeft dat hij/zij bepaalde dingen niet meer aankan. Ik hoor steeds vaker dat men binnen IBN duurzame banen wil creëren voor de oudere medewerker zodat deze het werk wel vol kan houden tot het pensioen. Graag had ik daar iets meer over gelezen.