Mensen verder laten ontwikkelen, dat is een hele belangrijke taak geworden van onze sociale onderneming. In mijn blog van januari heb ik al toegelicht dat we medewerkers op zo’n manier willen faciliteren dat ze ‘klaargestoomd’ worden voor specifieke beroepen, maar dat we hen niet aan het handje gaan meenemen. Het motto voor 2018 is dan ook: ‘Ga het maar gewoon doen’. We zijn nu een halfjaar verder en wat blijkt: het werkt! De plannen worden opgepakt en iedereen doet het gewoon!!
De vervaardiging van nieuwe producten moest steeds goedkoper: de maakindustrie verplaatste zich naar het buitenland. Maar gelukkig is het tij gekeerd en zien jonge ondernemers het voordeel van dicht bij huis produceren, vooral als het gaat om innovatieve producten. Veel kennis is door de jaren heen echter verdwenen. Misschien is dat wel de reden waarom steeds meer start-ups ons weten te vinden.
Social Return, veel bedrijven hikken er nog steeds tegenaan, terwijl het zo simpel kan zijn. Krijg jij ook nog altijd een soort van knoop in je maag als je een opdracht van een overheidsinstelling in het vooruitzicht hebt? Dat is vanaf nu verleden tijd! Ik kan je namelijk helpen Social Return heel eenvoudig in te vullen, zodat je ook gaat ervaren dat juist de sociale kant veel voldoening kan geven.
Ik vertel liever een goed dan een sterk verhaal op een feestje of buurtbarbecue, jij niet? Nou heb ik door mijn werk bij IBN het voorrecht dat ik eindeloos kan putten uit de boeiende verhalen van onze medewerkers. Mooie, vaak intense levens- en werkgeschiedenissen, vele met een lach en een traan. Want als het voor mensen niet vanzelfsprekend is dat ze kunnen meedoen in onze maatschappij, is er werk aan de winkel voor IBN.
Mensen volwaardig werk bieden, ook als de aansluiting op de arbeidsmarkt wat minder vanzelfsprekend is, dat is waar we bij IBN elke dag mee bezig zijn. Ik merk dat men vaak denkt aan een bepaalde groep mensen als er wordt gesproken over een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar jij en ik kunnen ook zomaar buitenspel komen staan.
Iedereen kent de vroegere sociale werkvoorziening nog wel, een bedrijf waar mensen met een beperking aan de slag gingen omdat er in het bedrijfsleven geen mogelijkheden waren. Bij IBN hebben we hier jarenlang met veel succes onze eigen draai aan gegeven: we plaatsten onze medewerkers zo hoog mogelijk op de re-integratieladder. Met de invoering van de Participatiewet is de focus echter verschoven naar een meer inclusieve samenleving, waarin ons een hele andere rol wordt toebedeeld.
Door gastblogger Marko Terpstra
De vierde technologische revolutie, ook wel digitale revolutie genoemd, gaat voor fundamentele veranderingen zorgen en heeft veel invloed op de manier waarop we leven, werken en met elkaar omgaan. We zitten momenteel midden in deze transformatie. Wat betreft mobility zijn er al berichten dat we binnen afzienbare tijd met z’n allen gebruik kunnen maken van de personal drone. Tot die tijd lijkt mij de elektrische auto het beste groene ‘alternatief’. En wil je echt met de tijd mee, dan deel je ‘m gewoon.
Een zoon die niet goed kon leren werd vroeger door zijn vader aan de hand meegenomen naar de boer, de smid of de timmerman in het dorp, om zo een werkplek voor hem te regelen. Er werd altijd wel een oplossing gevonden binnen de gemeenschap. Dat sociale van weleer- het ‘wij zorgen voor elkaar’- is door de tijd heen een beetje verdwenen. Dat brengt mij op de vraag of ondernemers vandaag de dag nou eigenlijk wel echt zo sociaal zijn.
Begin dit jaar berichtte ik op deze plek over de livegang van het Dienstencentrum Veghel. We hadden op dat moment echter nog geen klinkende naam voor dit nieuwe initiatief. Ondertussen is hier door de verschillende betrokkenen met veel toewijding aan gewerkt en zijn we tot een prachtig resultaat gekomen als je het mij vraagt.
Sorry. Nog geen gegevens beschikbaar.
