De coronacrisis raakt onze samenleving in de kern, gezondheid is immers ons grootste goed. Deze crisis gaat echter ook over hoe we met elkaar omgaan. Wat je nu ziet is dat mensen elkaar allemaal willen helpen en dat velen die saamhorigheid als fijn en positief ervaren. Hopelijk kunnen we hier iets van behouden, ook als het virus is beteugeld. Als ik dat vertaal naar onze missie, zou het mooi zijn als mensen die extra steun nodig hebben op de arbeidsmarkt meer kansen krijgen om gewoon mee te doen.<\/p>\n
Reflectie<\/strong> De meeste mensen deugen<\/strong> Lange termijn<\/strong> Saamhorigheid vasthouden<\/strong> De coronacrisis raakt onze samenleving in de kern, gezondheid is immers ons grootste goed. Deze crisis gaat echter ook over hoe we met elkaar omgaan. Wat je nu ziet is dat mensen elkaar allemaal willen helpen en dat velen die saamhorigheid als fijn en positief ervaren. Hopelijk kunnen we hier iets van behouden, ook als […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":241,"comment_status":"open","ping_status":"closed","sticky":true,"template":"","format":"standard","meta":{"footnotes":""},"categories":[56],"tags":[57,58,43,49],"yoast_head":"\n
\nBij veel mensen brengt deze bizarre tijd een reflectie teweeg, waardoor meer saamhorigheid ontstaat. Er ontwikkelen zich allerlei mooie initiatieven, juist in het belang van een ander. Een ouderenuurtje in de supermarkt, speciale bezorgdiensten voor zieken, gepensioneerde verpleegkundigen die hulp aanbieden, huurbazen die de huur van financieel zwaar getroffen zzp’ers uitstellen en noem maar op.<\/p>\n
\nOmdat ik nu \u2018s avonds veel thuis ben, heb ik meer tijd om te lezen. Het boek \u2018De meeste mensen deugen\u2019 van Rutger Bregman kan ik iedereen aanbevelen. De auteur laat zien dat mensen niet zo ego\u00efstisch en slecht zijn als de geschiedenisverhalen en de wetenschap ons doen geloven. Een voorbeeld dat me is bijgebleven over de wereldoorlogen is dat soldaten helemaal niet graag schieten op de vijand, de mens neigt daar niet toe. Maar die negatieve dramatische zaken krijgen wel veel aandacht. Voorbeelden in deze crisistijd: het hamsteren van toiletpapier valt op in de supermarkt en wordt daardoor uitvergroot. Mensen die zich niet houden aan anderhalve meter afstand komen op de voorpagina van de krant. Dan krijg je al snel het gevoel dat we allemaal asociaal zijn. Terwijl, als je ziet hoe we in Nederland proberen deze crisis te bedwingen, door niet bij elkaar op bezoek te gaan, niet naar het strand te gaan, in supermarkten afstand te houden en al die andere regels in acht te nemen, dan passen we ons heel snel aan. Bijna iedereen begrijpt dat we dit alleen samen kunnen oplossen.<\/p>\n
\nJuist in tijden van crisis zijn mensen extra bereid om voor elkaar te zorgen, extra stappen te zetten, en dat is heel mooi. Je ziet dit ook terug in het bedrijfsleven. Leveranciers en klanten, we bekijken samen of er speciale regelingen nodig zijn. Er is een grote bereidheid elkaar te helpen, om er zo voor te zorgen dat we na deze coronamaatregelen verder kunnen en zoveel mogelijk mensen hun baan blijven behouden. En dat iedereen mee kan blijven doen, ook degenen die extra steun nodig hebben op de arbeidsmarkt. Natuurlijk zijn er altijd bedrijven die er anders mee omgaan, die de crisis aangrijpen om betalingstermijnen op te schuiven of om steun te vragen zonder dat het echt nodig is. Maar geloof me, het is not done, en het heeft vaak een negatieve invloed op de reputatie van deze organisaties.<\/p>\n
\nNiemand kan overzien hoe lang de coronacrisis nog duurt maar dat de impact op de economie groot zal zijn, is voor iedereen duidelijk. Hopelijk kunnen we de mooie dingen behouden, de positieve aandacht voor elkaar, de waardering voor de kleine dingen, de saamhorigheid. Ik vertrouw erop dat wanneer alles weer op gang is en we kunnen terugkijken, deze tijd ook iets goeds heeft gebracht. Het beeld van de mensheid is immers minder negatief dan we dachten, toch?<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"