Na bijna zeventien jaar neem ik afscheid van de Raad van Commissarissen van IBN. Ruim tien jaar vervulde ik de rol van onafhankelijk voorzitter, en ik kan je zeggen, dat heb ik met veel plezier gedaan. Na zoveel jaren bij IBN weet ik, dat kruipt onder je huid: IBN is meer dan een gewone werkgever. Waar ik voor wil pleiten is een nog betere samenwerking met en tussen de gemeenten in de regio, ten goede van de missie van IBN. Zodat de doelgroep nog beter mee kan doen en een echte inclusieve maatschappij ontstaat.
Door Jos Verbeeten
Door de tijd heen is IBN er altijd geweest voor medewerkers die een steuntje in de rug nodig hebben. Volwaardig werk met een volwaardige beloning, dat spreekt mij enorm aan. Want zomaar wat knutselwerk aanbieden om mensen bezig te houden, daar bereik je niks mee. Iedereen wil graag een bijdrage leveren aan de maatschappij. En heel veel mensen willen zichzelf ook graag verder ontwikkelen. IBN is een organisatie die daar geheel op gericht is, hoe moeilijk het voor sommigen ook is om die afstand tot de arbeidsmarkt (ooit) te overbruggen.
Zuinig zijn op IBN
De Raad van Commissarissen (RvC) is ervoor bedoeld om het bedrijf zo goed mogelijk in rustig vaarwater te houden. Dat lukt niet altijd, er zijn invloeden van buitenaf of zaken die in een stroomversnelling raken, waardoor de interne organisatie anders ingevuld moet worden. Het is de taak van de RvC om de bestuurder, Maarten Gielen, daarin bij te staan, te coachen en te adviseren indien nodig. Maarten is een uitstekende directeur voor dit bedrijf en dat is belangrijk. Er hangt namelijk heel wat vanaf: IBN is een van de grootste werkgevers in Brabant en daar moeten we zuinig op zijn.
Je doet het niet voor jezelf
IBN is een bedrijf met een bijzondere opdracht. IBN is er voor iedereen die het zelfstandig nog niet redt op de arbeidsmarkt. Mensen ontwikkelen naar een passende baan is een hele uitdaging. Als dat dan lukt, geeft het veel voldoening. Die sociale bewogenheid heb ik van huis uit meegekregen: dat je niet altijd alles alleen voor jezelf doet. Tijdens mijn afscheid heb ik dan ook het lied van Claudia de Breij ten gehore gebracht, ‘Mag ik dan bij jou’. Een mooie metafoor voor de missie van IBN: mensen die nergens terecht kunnen, vinden hier een plek.
Volwaardig
Kun je als bedrijf geen volwaardig werk bieden, dan moet je er wat mij betreft vandaag nog mee stoppen. Om aan medewerkers te bewijzen dat zij van waarde zijn, zorgt IBN ervoor dat iedereen hier met een diploma op zak rondloopt en de ruimte krijgt zichzelf verder te ontwikkelen. Het geeft mensen het gevoel dat ze er echt bij horen. Ingegeven door de politiek is de laatste jaren toch de indruk gewekt dat het een noodzakelijk kwaad is. Dat is niet de goede manier. Het gaat namelijk niet alleen om het werk, maar ook om de mens.
Een echte inclusieve samenleving
Met een goed gevoel geef ik nu het stokje over aan Jos Rooijakkers. Over vijf jaar hoop ik dat ‘we’ erin geslaagd zijn nog steeds die bijzondere opdracht goed te vervullen. Sterker nog, dat de landelijke overheid ook in de gaten heeft dat mensen met minder mogelijkheden een volwaardig bestaan kunnen leiden in Nederland. Een echte inclusieve samenleving, daar gaat IBN voor. En ik heb hier jaren met veel plezier aan meegewerkt!