Sinds een week of vijf ben ik buddy van Jan. Jan is 57, heeft zijn hele leven keihard gewerkt bij bedrijven als DAF Trucks, ASML en Rabobank. Hij is fit, gemotiveerd en klaar om aan te pakken. Maar sinds hij in juni zijn baan verloor, krijgt hij nergens een voet tussen de deur. Niet omdat hij te duur is of vasthoudt aan onredelijke voorwaarden. Maar omdat hij 57 is. Punt.
Wat zegt dat over onze ambities?
En als leeftijd al een uitsluitingscriterium is, hoe realistisch is dan onze ambitie om mensen met een zogenaamde afstand tot de arbeidsmarkt te plaatsen bij reguliere werkgevers? Ik verbaas mij regelmatig over het totale gebrek aan creativiteit en de kortzichtigheid die ik tegenkom. “Past niet in onze processen.” “Past niet in ons functiegebouw.” “We hebben geen tijd voor begeleiding.” Of simpelweg: “Gedoe.”
Beste werkgever: zó creëer je je eigen krapte op de arbeidsmarkt. Niet omdat er geen talent of oplossingen beschikbaar zijn, maar omdat je zélf afstand tot de arbeidsmarkt organiseert. Investeer in goede HR, geef hen een stevige positie en daag ze uit om te denken in oplossingen buiten de gebaande paden. Ik beloof je: er kan veel meer dan je denkt. Oplossingen die financieel voordeel opleveren, die zorgen voor meer betrokken medewerkers, minder werkdruk en meer werkgeluk.
Neem contact op met een werkontwikkelbedrijf`
Neem daarom eens contact op met het werkontwikkelbedrijf in je buurt en laat je verrassen. En oh ja: denk ook aan Jan, als je nog een betrokken, ervaren en deskundige financiële manager zoekt die nog minstens tien jaar vol gas wil geven.
Dit blog is eerder verschenen als column bij Cedris
