Als wij in staat zijn onze producten goedkoper te produceren, zullen onze opdrachtgevers daarvan profiteren en uiteindelijk wij ook. Door de lagere subsidies stijgt de prijs van de factor arbeid. Om de kosten per product te verlagen, grijpen we daarom steeds vaker naar mechanisering en robotisering. Maar hoe moet dat nou met de mensen die hierdoor boventallig worden? Kunnen wij als sociale onderneming onze doelstellingen dan nog wel halen?
De zomer gaat alweer over in de herfst, de vakantieperiode is achter de rug; altijd een mooi moment om even terug te blikken. We zijn inmiddels bijna twee jaar bezig met de uitvoering van de Participatiewet en het is meer ondanks dan dankzij deze nieuwe wet dat we in de eerste helft van het jaar de 150ste medewerker onder de Participatiewet in dienst hebben genomen.
Om mensen te stimuleren na ontslag weer zo snel mogelijk aan het werk te gaan, is vorig jaar juli met de Wet werk en zekerheid (WWZ) de ontslagvergoeding omgezet naar een transitievergoeding. Deze is ervoor bedoeld om je kansen op de arbeidsmarkt te vergroten. Het geld gaat naar de medewerker die hiermee in zichzelf kan investeren door bijvoorbeeld een opleiding te volgen, een coach in de arm te nemen of een re-integratiebureau in te schakelen.
Voetballiefhebber of niet, Louis van Gaal weet veel mensen te vermaken tijdens persconferenties. In zijn laatste seizoen in Engeland haalde hij weer verschillende uitdrukkingen vakkundig door de vertaalmachine. De resultaten waren hilarisch, maar of zijn boodschap altijd goed overkwam bij de pers? Louis denkt ongetwijfeld van wel.
In 2013 is door werkgevers, werknemers en overheid het Sociaal Akkoord gesloten, een mix van maatregelen om economisch herstel te stimuleren en de arbeidsmarkt aan te passen aan de wensen en eisen van de 21e eeuw. Wat waren in relatie tot de onderkant van de arbeidsmarkt ook alweer de doelstellingen en wat komt er nou eigenlijk van terecht in de praktijk?
