Bij IBN staan we voor marktgericht ondernemen met een passie voor mens en maatschappij. De combinatie van onze uitgebreide proceskennis en jarenlange ervaring met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, stelt ons in staat hen volwaardig werk te bieden. Soms is dat echter complex en zit een medewerker tijdelijk zonder werk. In zo’n situatie wordt duidelijk hoeveel impact een baan heeft op onze medewerkers, en niet alleen op hun eigen leven.
Het is op deze plek al vaker gezegd: door de invoering van de Participatiewet hebben wij een andere rol gekregen. We hebben meer dan ooit de taak mensen verder te laten ontwikkelen. In dit nieuwe jaar 2018 gaan we hier ook uitgebreid op inzetten. Maar dat wil niet zeggen dat wij mensen aan het handje gaan meenemen. ‘Ga het maar gewoon doen’, zal het de komende tijd nog vaak klinken.
Omdenken is een techniek om problemen te transformeren in mogelijkheden: ja-en-denken in plaats van ja-maar. Het is dé oplossing voor een probleem dat nu ontstaat bij de invulling van Social Return. Want denk je om, dan is het geen probleem meer, dan biedt het juist nieuwe kansen!
Werk moet lonen, dat is altijd het uitgangspunt geweest bij IBN. Een heel reëel uitgangspunt, als je het mij vraagt. Als ik echter het nieuwe regeerakkoord onder de loep neem, gaat die vlieger voor onze toekomstige Participatiewet medewerkers niet op. Door het instrument ‘loondispensatie’ wordt hun salaris namelijk minder dan het minimumloon. Hoezo heeft het regeerakkoord de titel ‘Vertrouwen in de toekomst’ gekregen?
Nationale Secretaressedag kennen we al: een van oorsprong Amerikaans bedenksel, dat in 1989 in Nederland geïntroduceerd is om stil te staan bij de toegevoegde waarde van deze ‘stille kracht’. Nog zo’n vak dat respect verdient omdat het voor de organisatie een meerwaarde biedt die niet altijd door iedereen wordt opgemerkt, is schoonmaker.
Een baan binnen de reguliere arbeidsmarkt is niet voor iedereen weggelegd. Ruim 1,7 miljoen mensen vallen erbuiten en doen een beroep op een uitkering. Ook al lukt het de komende jaren de 125.000 banen te creëren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, zoals de Participatiewet voorstaat, dan nog is dat lang niet voldoende. Ik geloof sterk in een tussenvorm, ook wel de parallelle arbeidsmarkt genoemd, waar mensen werken die (nog) niet in een regulier bedrijf aan de slag kunnen.
Begin dit jaar wenste ik je toe dat je glans zou kunnen geven aan je leven door kleine of grote plannen uit te werken naar successen, ook als het niet vanzelfsprekend is dat geluk op je pad zal komen. Ik heb in de afgelopen maanden mogen ervaren hoe mooi het is als iemand weer licht ziet aan de horizon. Het is hard werken, maar het is mogelijk weer op te klimmen uit een diep dal.
Binnen IBN hebben we relatief veel oudere medewerkers, vooral in de openbare ruimte. Organisaties verwachten tegenwoordig dat je, ongeacht je leeftijd, interessant blijft voor het bedrijf, ook IBN. Daarvoor moeten medewerkers echter wel met zichzelf aan de slag. Want de tijd dat je zeker was van een dienstverband van 40 jaar, waarna je op je gemakje met pensioen kon gaan, is voorbij.
Door gastblogger Sandra van Groenestijn, manager corporate communicatie & marketing IBN
Dat overkomt mij niet, denken velen die volop aan de slag zijn in een leuke maar toch ook drukke en hectische baan. Tot het ineens echt niet meer gaat. Weinig energie, moeite met concentreren, daar begint het meestal mee. Ach, je bent gewoon toe aan vakantie. Tot je op een dag letterlijk niet meer je bed uit kunt komen.
Ook al krijgen wij steeds minder subsidie, gemeenten en overheden die het verstrekken vragen zich natuurlijk wel af of het geld goed besteed wordt. En terecht! Het rendement is echter niet alleen in geld uit te drukken. Want wat is het waard als iemand die het leven niet meer zag zitten, er toch weer zin in heeft? De neveneffecten van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk helpen blijken opzienbarend.
Je hoort het organisaties heel gemakkelijk beweren: het zit in ons DNA. Wij zeggen het ook, onder andere over onze drie kernwaarden ondernemend, verbindend en volwaardig. Maar hoe komen deze kernwaarden zo diep in onze genen? Het is interessant daar eens verder op in te gaan, te beginnen met de laatste, volwaardig.
