Je ziet ze steeds meer: ondernemers die ook een sterke maatschappelijke verantwoordelijkheid voelen. Als officiële Social Enterprise klikken we meestal goed met ze. Zo ook met Rob van Hulten, die nu met zijn fietsenspeciaalzaak op een toplocatie is gevestigd in Boxmeer. Dit heeft hij kunnen realiseren door creatief te denken en samen te werken.
Lees meer
Als je een ondernemer vraagt waar hij of zij zich het liefst op focust, krijg je altijd een antwoord dat te maken heeft met de corebusiness. Personeelsvraagstukken, hoe belangrijk ook, leiden een ondernemer nogal eens af van deze focus. Wat als een gespecialiseerde partij dit stuk van de bedrijfsvoering nou eens van je zou overnemen? En je daardoor ook risicoloos sociaal zou kunnen ondernemen, eventueel in het kader van de Participatiewet?
Door Laura Verwijst, HR-manager bij Brakel te Uden
IBN kende ik van de schoonmaak en het groenonderhoud. Ondertussen weet ik dat ze veel meer te bieden hebben. Dat zouden ze best duidelijker naar buiten mogen brengen: het imago strookt niet met de werkelijkheid. Door de intensieve begeleiding zijn IBN-medewerkers heel blij dat ze mogen werken en willen ze het werk graag goed doen; ze zijn erg gemotiveerd.
De Participatiewet is sinds 1 januari van kracht. Het doel is om meer mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt naar volwaardig werk te brengen. Waar het in de praktijk op neerkomt is dat er in de nieuwe situatie vanuit het Rijk minder geld ter beschikking komt om meer mensen intensief te begeleiden. Laten we dat geld dan ook goed besteden.
Weet je dat niet? Bekijk dan eerst dit filmpje! Sociaal ondernemen is een eigentijdse vorm van zakendoen, die steeds meer gemeengoed wordt. De nieuwe generatie ondernemers gaat niet meer alleen voor de harde knikkers, maar heeft ontdekt dat er meer is in het (zaken)leven. Eerlijk en gezond zakendoen, met winst voor iedereen, daar gaat het om!
Je neemt een oudere of juist jongere werknemer vanuit een uitkeringssituatie in dienst; na het lezen van dit artikel gaan in zo’n situatie alle alarmbellen rinkelen. Want dit betekent in bijna alle gevallen extra geld. Geld dat veel ondernemers laten liggen, meestal omdat ze er niet bekend mee zijn.
Dinsdag 27 januari ondertekende ik samen met minister Asscher het Taalakkoord van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Daardoor behoren wij tot een van de 25 koplopers – bedrijven die als ambassadeur fungeren – en committeren we ons aan de doelstelling taalvaardigheid voor iedereen bereikbaar te maken en het taboe op laaggeletterdheid te doorbreken. Laten we daar binnen IBN nou al sinds 2011 mee bezig zijn…
In het Sociaal Akkoord is met het Nederlandse bedrijfsleven afgesproken om voor 2026 125.000 arbeidsplaatsen te realiseren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Als echter eind 2015 minder dan 6.000 arbeidsplaatsen zijn ingevuld, treedt de Quotumwet in werking. Dat willen we natuurlijk liever niet, dus zoeken we met elkaar naar zoveel mogelijk creatieve oplossingen. Het Mixed People Concept is daar een voorbeeld van.
In steeds meer aanbestedingen wordt, naast de gebruikelijke eisen en wensen, Social Return als verplichting gesteld. Vooral aanbestedingen van overheidsinstanties bevatten deze eis. Het doel: bijdragen aan een grotere arbeidsparticipatie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Een nobel streven, maar wat als het project zich er niet voor leent?
Wat levert IBN eigenlijk op voor de maatschappij? Deze vraag die we onszelf stelden was aanleiding om PwC een onderzoek te laten doen naar Social Return on Investment (SROI). Hierin is echter een aantal zachte baten niet gekwantificeerd; baten die indirect een gevolg zijn van de activiteiten van IBN en zich moeilijker in geld laten uitdrukken. Om toch een beter beeld te krijgen van de zachte baten, hielden we een enquête onder medewerkers en mensen op de wachtlijst.
Steeds meer organisaties krijgen ermee te maken: vergrijzing van het personeelsbestand. Soms worden mensen als ze ouder worden verminderd inzetbaar; medewerkers bij wie door zwaar werk slijtageklachten zijn ontstaan bijvoorbeeld. Het is dan niet altijd mogelijk ander werk aan te bieden binnen de eigen organisatie. Door dit niet als een probleem maar als uitdaging te zien en creatief te denken, kom je vaak tot verrassende oplossingen.
Het is bijna zover, vanaf 1 januari treedt de Participatiewet in werking. Met de twaalf gemeenten waarmee we samenwerken hebben we ruim een jaar geleden de koppen bij elkaar gestoken. Om het doel van de Participatiewet en het bijbehorende quotum te behalen, zal er in de praktijk heel wat moeten veranderen. Met de pilot ‘500-banenplan’ slaan we de handen ineen met de gemeenten richting bedrijfsleven.
Iedereen pikt graag een graantje mee van de snelheid van de maatschappij, zoals de voordelen van social media. Op het werk daarentegen, willen we het liefst dat alles hetzelfde blijft. Ik vraag me af hoe dat komt. Mensen zijn wars van verandering, dat weten we inmiddels. Maar als je ziet wat er om je heen allemaal gebeurt, dan kun je op het werk toch niet je kop in het zand blijven steken?
Elkaar snel opvolgende technologische ontwikkelingen, de aankomende energiecrisis, ingrijpende ontwikkelingen in de zorg: de wereld verandert snel. Stilstand is nu meer dan ooit achteruitgang. Als jij niet beweegt, halen anderen je in voor je er erg in hebt.
Voor iedereen die op 31 december 2014 een dienstverband heeft via de Wsw, blijft deze wet bestaan. De instroom zal echter stoppen, waardoor de Wsw in een soort sterfhuisconstructie terechtkomt: als de laatste medewerker met pensioen gaat, zo rond 2060, zal de wet ophouden te bestaan. De nieuwe Participatiewet vervangt de Wsw, met als verschil dat hier alle mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt onder vallen; het is een combinatie van de Wsw, Wajong en Wwb.
‘Het nieuwe werken’ betekent dat medewerkers niet meer alleen op kantoor werken tussen negen en vijf, maar flexibeler, ook buiten de reguliere werktijden om. Je ziet dan dat organisaties flexibele werkplekken inrichten en medewerkers vaker thuis werken. Het doel is een optimale tijdsbesteding, en daarmee een optimaal resultaat.
De laatste tijd krijg ik steeds vaker de vraag van bedrijven om eens mee te denken over bepaalde uitdagingen waar ze voor staan. Ondernemers zijn het liefst bezig met hun vak, hun core business, want daar ligt hun kracht. Bepaalde andere zaken blijven daardoor liggen, maar moeten toch een keer aangepakt worden. Door creatief te denken kom je tot verrassende oplossingen.
Een netwerk opbouwen en onderhouden is belangrijk voor goed zaken doen en om te kunnen groeien. In dat netwerk ambassadeurs vinden, gaat nog een stapje verder. Maar dat stapje verder is cruciaal, vooral voor een organisatie als IBN. We strijden al jaren tegen vooroordelen over onze medewerkers. Je ambassadeurs weten hoe het werkelijk zit en verspreiden de juiste boodschap.
Al 20 jaar laten we zien dat we een echt bedrijf zijn. Vooral de laatste jaren merken we dat we steeds meer ondernemer onder de ondernemers worden. Dat gaat op zich dus best goed. Maar als het puntje bij paaltje komt, hebben we toch te maken met het imago dat medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt kwalitatief minder werk zouden leveren. Terwijl wij dagelijks het tegendeel bewijzen!
Op 1 januari 2015 treedt de nieuwe Participatiewet in werking. Het doel van deze nieuwe wet is meer mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk helpen. In het sociaal akkoord is afgesproken om voor 2026 125.000 extra arbeidsplaatsen te creëren. Ik merk in de praktijk dat veel ondernemers opzien tegen de nieuwe wet- en regelgeving.
In mijn blogartikel van 4 juni jl. over het Expertisecentrum Social Return, heb ik al gesproken over het feit dat steeds meer organisaties op zoek zijn naar een invulling van Social Return. Dat komt onder andere doordat ondernemers steeds meer verplicht worden mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in te zetten. Deze eis wordt veelal via aanbestedingen opgelegd.
