‘Ik werk dus ik ben’

Dit is de titel van een artikel in New Scientist, waarin verschillende onderzoeken worden aangehaald die de impact van werken op het welbevinden van mensen belichten. In het artikel komen met name de impact van de ‘zachte’ factoren van werken aan de orde.

Mijn aandacht was direct op dit artikel gevestigd omdat onlangs twee afstudeerders van Avans Hogeschool bij ons een onderzoek hebben gedaan naar dit onderwerp. Ook mijn collega Wim van Wanrooij verwees er al naar in zijn blogartikel over maatschappelijk rendement. Het is mooi om te zien dat de ervaringen die we hier zelf hebben bij IBN terugkomen in het onderzoek van onze stagiairs, maar ook – en op sommige punten nog verdergaand – in het artikel in New Scientist.

Zo hadden we zelf in 2010 al vastgesteld dat mensen die werken gezonder zijn dan degenen die thuiszitten. Het woord ‘werken’ heeft vaak een negatieve bijklank gehad. Het kan lang duren, saai, zwaar en stressvol zijn. Maar in werkelijkheid is werken nog niet zo slecht voor ons. De nadelige gevolgen van werkeloosheid zijn vele malen groter en dan gaat het niet alleen om de materiële aspecten.

Mensen die werken blijken gezonder te zijn, hebben minder last van depressies en angststoornissen en hebben meer gevoel van eigenwaarde. Daarnaast biedt het hebben van werk een doel in het leven. Burgemeester Bos van Boekel noemde dat in ons eigen onderzoek ‘het hebben van een verlangen’.

Uit een Amerikaans onderzoek onder 6.000 personen blijkt dat er een sterke relatie is tussen het sterftecijfer en personen die aangaven een doelloos leven te leiden. De onderzoekers concluderen dat het hebben van een levensdoel – iets wat werk ons verschaft – ons aanzet om beter voor onszelf te zorgen en daarmee ook gezonder te leven. Daarnaast bewijst een ander onderzoek dat werken cognitieve achteruitgang tegengaat. Ook hier geldt dat met name het gevoel nuttig te zijn daaraan een belangrijke bijdrage levert.

Voor zover ik door mijn dagelijkse ervaringen bij IBN nog niet overtuigd was van de betekenis van werk voor mensen, ben ik daarin gesterkt door het onderzoek van Martijn van Dijk en Willem Story, onze eigen afstudeerders van Avans Hogeschool.

Het artikel in New Scientist geeft nog meer bevestiging. Ik denk dat we er in een ontwikkeld land als Nederland voor moeten blijven zorgen dat iedereen zoveel mogelijk mee kan doen. Dat kan in harde euro’s op korte termijn misschien een investering vragen, maar deze investering verdient zich vrij zeker terug in lagere kosten voor de maatschappij en een hoger welbevinden van onze inwoners.

Ik ben heel benieuwd of jij hier ook zo over denkt. Bel (0413-334455) of mail me daarom gerust, ik hoor graag van je!

Bewaren


3 gedachten over “‘Ik werk dus ik ben’”

  1. Mich schreef:

    Thuis zitten is per devenitie slecht.ik ben beter gaan functioneren sinds ik thuis en echt alles op mijn tempo kan doen

  2. Mich schreef:

    Niet slecht bedoel ik.ik ben laaggeletterd sorry tik fout

  3. Addy van beek schreef:

    Interessant. Kan me in de hoofdlijn wel vinden. Alleen wat dan nog een discussie waard is wat we bestempelen als werk. In de algemene opinie is iets werk als er een geldelijke beloning tegenover staat. Gekeken naar zachte factoren is veel meer werk. Als het bijdraagt aan voldoening, als het zingeving oplevert, als het een waardevolle bijdrage levert. Dus voor mij wel de vraag waar we op in moeten zetten, iedereen betaald werk of iedereen kan meedoen op een manier die voor hem welzijnsverhogend werkt. En ja, dat betekent misschien ook wel iets voor hoe we met elkaar de norm bepalen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Door op ‘reactie plaatsen’ te klikken geeft u toestemming voor het plaatsen van uw reactie bij het blog met uw naam. Uw e-mailadres wordt in het cms (WordPress) bewaard zodat IBN eventueel contact me u zou kunnen opnemen. Wilt u meer weten over wat we met uw gegevens doen? Lees dan onze privacyverklaring.