In mijn omgeving zie ik steeds meer werkgevers die de meerwaarde ontdekken van het werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze kozen voor deze medewerkers vanuit hun sociale hart, om ze een nieuwe kans te bieden. Uit hun reacties merk ik echter dat ze gaandeweg inzien dat juist deze medewerkers heel gedreven, enthousiast en betrokken zijn. En dat is niet zo vreemd, want door die nieuwe kans doen ze weer mee en hebben ze een ander leven gekregen.
Wanneer is iemand de moeite waard?
Iedereen kent de vroegere sociale werkvoorziening nog wel, een bedrijf waar mensen met een beperking aan de slag gingen omdat er in het bedrijfsleven geen mogelijkheden waren. Bij IBN hebben we hier jarenlang met veel succes onze eigen draai aan gegeven: we plaatsten onze medewerkers zo hoog mogelijk op de re-integratieladder. Met de invoering van de Participatiewet is de focus echter verschoven naar een meer inclusieve samenleving, waarin ons een hele andere rol wordt toebedeeld.
Ben jij als ondernemer wel sociaal?
Een zoon die niet goed kon leren werd vroeger door zijn vader aan de hand meegenomen naar de boer, de smid of de timmerman in het dorp, om zo een werkplek voor hem te regelen. Er werd altijd wel een oplossing gevonden binnen de gemeenschap. Dat sociale van weleer- het ‘wij zorgen voor elkaar’- is door de tijd heen een beetje verdwenen. Dat brengt mij op de vraag of ondernemers vandaag de dag nou eigenlijk wel echt zo sociaal zijn.