Elkaar snel opvolgende technologische ontwikkelingen, de aankomende energiecrisis, ingrijpende ontwikkelingen in de zorg: de wereld verandert snel. Stilstand is nu meer dan ooit achteruitgang. Als jij niet beweegt, halen anderen je in voor je er erg in hebt.
Voor iedereen die op 31 december 2014 een dienstverband heeft via de Wsw, blijft deze wet bestaan. De instroom zal echter stoppen, waardoor de Wsw in een soort sterfhuisconstructie terechtkomt: als de laatste medewerker met pensioen gaat, zo rond 2060, zal de wet ophouden te bestaan. De nieuwe Participatiewet vervangt de Wsw, met als verschil dat hier alle mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt onder vallen; het is een combinatie van de Wsw, Wajong en Wwb.
‘Het nieuwe werken’ betekent dat medewerkers niet meer alleen op kantoor werken tussen negen en vijf, maar flexibeler, ook buiten de reguliere werktijden om. Je ziet dan dat organisaties flexibele werkplekken inrichten en medewerkers vaker thuis werken. Het doel is een optimale tijdsbesteding, en daarmee een optimaal resultaat.
De laatste tijd krijg ik steeds vaker de vraag van bedrijven om eens mee te denken over bepaalde uitdagingen waar ze voor staan. Ondernemers zijn het liefst bezig met hun vak, hun core business, want daar ligt hun kracht. Bepaalde andere zaken blijven daardoor liggen, maar moeten toch een keer aangepakt worden. Door creatief te denken kom je tot verrassende oplossingen.
Een netwerk opbouwen en onderhouden is belangrijk voor goed zaken doen en om te kunnen groeien. In dat netwerk ambassadeurs vinden, gaat nog een stapje verder. Maar dat stapje verder is cruciaal, vooral voor een organisatie als IBN. We strijden al jaren tegen vooroordelen over onze medewerkers. Je ambassadeurs weten hoe het werkelijk zit en verspreiden de juiste boodschap.
Al 20 jaar laten we zien dat we een echt bedrijf zijn. Vooral de laatste jaren merken we dat we steeds meer ondernemer onder de ondernemers worden. Dat gaat op zich dus best goed. Maar als het puntje bij paaltje komt, hebben we toch te maken met het imago dat medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt kwalitatief minder werk zouden leveren. Terwijl wij dagelijks het tegendeel bewijzen!
Op 1 januari 2015 treedt de nieuwe Participatiewet in werking. Het doel van deze nieuwe wet is meer mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk helpen. In het sociaal akkoord is afgesproken om voor 2026 125.000 extra arbeidsplaatsen te creëren. Ik merk in de praktijk dat veel ondernemers opzien tegen de nieuwe wet- en regelgeving.
In mijn blogartikel van 4 juni jl. over het Expertisecentrum Social Return, heb ik al gesproken over het feit dat steeds meer organisaties op zoek zijn naar een invulling van Social Return. Dat komt onder andere doordat ondernemers steeds meer verplicht worden mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt in te zetten. Deze eis wordt veelal via aanbestedingen opgelegd.
Heb jij op kantoor nog een postvakje? En loopt er dagelijks nog iemand met een karretje rond om de post te bezorgen en op te halen? Hoewel dit bij veel bedrijven nog voorkomt, is het eigenlijk niet meer van deze tijd. Inkomende post en facturen worden steeds vaker gedigitaliseerd, waardoor analoge poststromen snel afnemen. Daar ligt voor mij de toekomst. Het is een efficiënte manier van werken, die veel kosten kan besparen.
Er wordt al een aantal jaren over gesproken: de Participatiewet. Sinds 1 juli is de wet definitief geworden en per 1 januari 2015 wordt de wet van kracht. Voor mensen met fysieke, psychische of sociale beperkingen is het vaak moeilijk zelf een plekje te veroveren op de arbeidsmarkt. Nu bestaan er nog drie regelingen die beogen deze mensen aan het werk te helpen de Wet sociale werkvoorziening (Wsw), Wet werk en bijstand (WWB) en de Wajong (voor jonggehandicapten). Met de nieuwe Participatiewet worden deze samengevoegd