Ik ben er altijd al van overtuigd geweest dat stagiairs hard nodig zijn voor je eigen organisatie. En misschien nu juist wel meer dan ooit. Deze tijd vraagt om creativiteit, omdenken en producten op een andere manier aan de man brengen. Wat kunnen stagiairs dan brengen?
Blog door Marko Terpstra, directeur Mens Organisatie & Innovatie
Bij IBN richten we ons op het toeleiden naar werk en het bieden van passend werk. Dat doen we voor mensen die het zonder onze steun (nog) niet redden op de arbeidsmarkt. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt hebben recht op een loopbaan. ‘Iedereen doet mee’ is het nieuwe normaal: dat is onze visie.
Door gastblogger Sandra van Groenestijn
In mijn vorige blog heb ik uitgelegd dat we bij IBN verder gaan dan zorgen voor werk voor iedereen. Dat we streven naar geluk op het werk en dat dit uiteindelijk onze hele regio aantoonbaar gelukkiger maakt. We moeten echter ook gewoon blijven doen: het streven naar werkgeluk zit vaak in kleine dingen.
Bij IBN gaan rendement behalen en mensen aan passend werk helpen hand in hand. Lopen de zaken niet goed, dan kunnen we onze medewerkers geen werk bieden, zo simpel is het. De wensen van onze klanten zijn daarom heel belangrijk. Als ik hieraan kan voldoen, word ik daar heel blij van. Toch ervaar ik regelmatig een nóg belangrijkere vorm van werkgeluk. Zoals laatst toen een tevreden medewerker zich onverwachts aandiende.
Door Remko van Roosmalen
IBN wil haar maatschappelijke impact bewijzen. Het uitgangspunt bij IBN is dat iedereen meedoet, ook mensen met een arbeidsbeperking. Een krachtig uitgangspunt, zeker als je bedenkt dat dit weliswaar een van de zogenoemde global goals van de Verenigde Naties is, maar dat IBN andere global goals heeft omarmd. Waarom? Omdat ze het als heel normaal beschouwt dat in onze moderne maatschappij iedereen participeert. Ze streven andere global goals na, onder meer de global goal over opleiden en ontwikkelen.
In mijn vorige blog ‘Dubbel goed met DOEGOODS’ heb ik uitgelegd hoe DOEGOODS ontstaan is, dat het werkgelegenheid biedt aan mensen die extra ondersteuning naar werk nodig hebben en dat de winst van dit IBN-merk wordt besteed aan cursussen voor medewerkers die niet zo goed kunnen lezen, schrijven en/of rekenen. Dubbel goed! Waar ik ook blij van word zijn de reacties van medewerkers, wanneer ze trots zijn op de mooie eindproducten. Door hun werk bij DOEGOODS dragen ze ergens aan bij en dat geeft hen een gevoel van eigenwaarde.
Mensen die de wereld op een eenvoudige manier een beetje mooier willen maken, zijn bij DOEGOODS aan het juiste adres. Maar hoe is DOEGOODS ooit ontstaan? En waarom is het zo’n goed idee om voor deze producten te kiezen? In eerste instantie natuurlijk vanwege de leuke pakketten en mooie, kwalitatief hoogwaardige producten. Maar er zit nog veel meer ‘muziek’ in.
Vroeger had elk clubje zijn eigen ‘clubhuis’. Scholen, buurthuizen, sportverenigingen, de kinderopvang, elke instelling had een eigen pand. Gemeenten lopen echter tegen het probleem aan van veroudering van maatschappelijk vastgoed. Hierdoor is het idee van de multifunctionele accommodatie (mfa) ontstaan. Ik vind het prachtig om te zien welke voordelen dat allemaal biedt, vooral voor de inclusieve samenleving.
Begin februari schreef ik een blog met als titel ‘Iedereen doet mee’ is het nieuwe normaal! Tijdens de voorbereiding van een bijeenkomst voor AANtWERK – hét mvo-platform van IBN, Weener XL en WSD – realiseerde ik me echter dat het eigenlijk ‘opnieuw’ normaal is. Hoezo dan? Daarvoor neem ik je mee terug in de tijd.
Wat vind jij er nou van dat iemand eerst twee jaar ziek moet zijn voordat er ook maar enige actie wordt ondernomen? Het wordt in de wet Werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA) zelfs officieel ‘Wachttijd’ genoemd. Uit ervaring weet ik dat je al veel eerder met mensen aan de slag kunt. Hoezo wachttijd? Houd mensen actief en doe aan doordetachering. Het is vaak helemaal niet nodig om ze thuis op de bank te laten zitten.
Door Johan Roeffen
Dik een jaar geleden schreef ik vol enthousiasme mijn blog over robots, dat ze mensen aan werk helpen. Een paar weken eerder hadden we vier robots in gebruik genomen. Mijn vermoeden dat ze werk opleveren voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt was juist. We staan nu aan de vooravond van een volgende stap: het toepassen van moderne technologieën. Wat zou het mooi zijn als die het mogelijk gaan maken om mensen op een hoger niveau mee te laten doen in het arbeidsproces!
In Nederland hebben zo’n 2,5 miljoen volwassenen moeite met lezen, schrijven en rekenen. Dat beperkt hen enorm in het dagelijks leven. De krant of een boek lezen, een maaltijd bereiden volgens een recept of de bijsluiter van een medicijn doornemen lukt niet altijd. Laat staan succesvol aan het werk gaan. Bij IBN bieden we het programma ‘Aanpak laaggeletterdheid’ aan, mede mogelijk gemaakt door DOEGOODS. Het heeft al veel medewerkers geholpen een positieve draai te geven aan hun leven.
De loonkostendispensatie is van de baan! Dat is goed nieuws, want er schortte nogal wat aan deze regeling in wording. De medewerkers zouden er op achteruit gaan: hoezo volwaardigheid en participatiemaatschappij? Maar wat mij betreft draait het helemaal niet om regelingen. Het gaat erom dat ondernemers gewoon goede medewerkers nodig hebben.
Door gastblogger Harm van Zutphen
Triest maar waar. Ook in Nederland komt het voor: taalterreur. Een boodschap zo ingewikkeld maken dat de ontvanger deze niet begrijpt. Het gebeurt vaak onbewust, maar helaas soms ook bewust. Lezers begrijpen niet wat ze moeten doen. Ze lopen dan bijvoorbeeld een voordeel mis of komen in de problemen.
Nederland nog beter maken voor iedereen, dat is het doel van het kabinet-Rutte III. Maar als het aan staatssecretaris Tamara van Ark ligt, verdienen toekomstige Participatiewet medewerkers nog minder dan het minimumloon. Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, een hele kwetsbare groep, die er op achteruit gaan: hoe wil de staatssecretaris hiermee de nieuwe doelstellingen bereiken?
Ik vertel liever een goed dan een sterk verhaal op een feestje of buurtbarbecue, jij niet? Nou heb ik door mijn werk bij IBN het voorrecht dat ik eindeloos kan putten uit de boeiende verhalen van onze medewerkers. Mooie, vaak intense levens- en werkgeschiedenissen, vele met een lach en een traan. Want als het voor mensen niet vanzelfsprekend is dat ze kunnen meedoen in onze maatschappij, is er werk aan de winkel voor IBN.
In de Udense bossen ligt aan de Slabroekseweg een trimbaan uit de jaren ’70. Door de nieuwe invulling als natuur- en rustgebied, zijn recreatieve inspanningen hier echter niet meer op z’n plek. Daarom wordt de trimbaan opgeruimd en komt er een modern bewegingsbos aan de rand van de Maashorst. Het bos komt dichter bij Ziekenhuis Bernhoven en meer richting de kern van Uden. Een nieuwe plek waar je vanaf eind april terecht kunt om te sporten.
Op zoek gaan naar talenten is een prachtige taak die we bij IBN met heel veel plezier en hard werken dagelijks uitvoeren. Als het dan lukt om mensen op een plek te krijgen waar ze trots op kunnen zijn, dan is de voldoening enorm en zijn er alleen maar winnaars. Maar soms lukt het niet, loopt het toch anders en resteert er alleen verdriet en teleurstelling…
Mensen volwaardig werk bieden, ook als de aansluiting op de arbeidsmarkt wat minder vanzelfsprekend is, dat is waar we bij IBN elke dag mee bezig zijn. Ik merk dat men vaak denkt aan een bepaalde groep mensen als er wordt gesproken over een afstand tot de arbeidsmarkt. Maar jij en ik kunnen ook zomaar buitenspel komen staan.
Bij IBN staan we voor marktgericht ondernemen met een passie voor mens en maatschappij. De combinatie van onze uitgebreide proceskennis en jarenlange ervaring met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, stelt ons in staat hen volwaardig werk te bieden. Soms is dat echter complex en zit een medewerker tijdelijk zonder werk. In zo’n situatie wordt duidelijk hoeveel impact een baan heeft op onze medewerkers, en niet alleen op hun eigen leven.
